Σκολίωση στα παιδιά και πώς αντιμετωπίζεται
Η σκολίωση, μια ιδιαίτερα γνωστή πάθηση στους κύκλους των γονέων, προκαλεί στροφή και πλάγια κλίση των σπονδύλων, με συνέπεια η σπονδυλική στήλη να παραμορφώνεται και να παίρνει σχήμα S. Πρόκειται ουσιαστικά για μια αναπτυξιακή διαταραχή που επηρεάζει κατά κύριο λόγο τα παιδιά και δη τους εφήβους, με προτίμηση στα κορίτσια.
Μάλιστα, το 80% των κρουσμάτων εμφανίζεται στην εφηβική ηλικία, χωρίς όμως αυτό να αποκλείει την εμφάνισή της ακόμα και σε νήπια ή σε ενήλικες.
Η σκολίωση είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό των περιπτώσεων (85%) ιδιοπαθής, άγνωστης δηλαδή αιτιολογίας, γι’ αυτό και είναι δυσκολότερο να αντιμετωπισθεί. Πάντως, μελέτες έχουν δείξει πως συχνά υπάρχει γενετική προδιάθεση.
Η εφηβική αυτή πάθηση μπορεί να περάσει απαρατήρητη, ειδικά στα αρχικά της στάδια, αφού οι μικρές της ασυμμετρίες δεν είναι εμφανείς και δεν υπάρχει η αίσθηση του πόνου. Με δεδομένο τον ασυμπτωματικό της χαρακτήρα μπορεί να διαπιστωθεί σε αυτή τη φάση μόνο με κλινικό έλεγχο και ακτινολογικές εξετάσεις, ενώ τα τελευταία χρόνια υπάρχουν ακόμα πιο εξελιγμένες μέθοδοι διάγνωσης, όπως είναι ο laser scanner.
Τα παιδιά πρέπει να ελέγχονται για σκολίωση από τα έξι τους χρόνια. Εφόσον δε υπάρχει οικογενειακό ιστορικό, καλό θα είναι ο έλεγχος να επαναλαμβάνεται ειδικά στην εφηβεία. Άλλωστε, περί το 30% όσων πάσχουν από σκολίωση, είχαν σχετικό ιστορικό στην οικογένεια.
Τρόποι θεραπείας
Η θεραπεία της σκολίωσης εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον βαθμό παραμόρφωσης της σπονδυλικής στήλης. Όσο λιγότερες μοίρες είναι η σκολίωση τόσο πιο εύκολο είναι να αντιμετωπιστεί με συντηρητικούς τρόπους, όπως είναι ο ορθοπεδικός κηδεμόνας. Συνήθως, αν στη διάγνωση, η γωνία της σκολίωσης είναι πάνω από 25 μοίρες, η χρήση κηδεμόνα είναι αναγκαία.
Έτσι επιτυγχάνεται η ανάσχεση της παραμόρφωσης και ενίοτε και η διόρθωσή της. Ο κηδεμόνας είναι ειδικός νάρθηκας που τοποθετείται στον κορμό του πάσχοντα, με σκοπό να λειτουργήσει ανασχετικά στην εξέλιξη της σκολίωσης. Η χρήση του θεωρείται επιτυχής, όταν είτε η σκολίωση μείνει στάσιμη, είτε δεν εξελιχθεί τόσο ώστε να χρήζει εγχείρισης.
Στις περιπτώσεις που οι μοίρες της παραμόρφωσης είναι περισσότερες και μπορεί να υπάρξουν συνέπειες στην καρδιακή, αλλά και στην αναπνευστική λειτουργία του ατόμου, προκρίνεται η χειρουργική προσέγγιση. Πάντως η εγχείριση πρέπει να επιλέγεται εγκαίρως και όταν έχει εξακριβωθεί ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος αντιμετώπισης της σκολίωσης.
Σε κάθε περίπτωση, «κλειδί» για την έγκαιρη διάγνωση της σκολίωσης, άρα και για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπισή της, είναι ο τακτικός έλεγχος αλλά και η ενημέρωση από ορθοπεδικό, ώστε να γίνει σωστή αξιολόγηση της κατάστασης.