Ιατρείο Αγκώνα & Άκρας Χειρός
ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: ΤΕΤΑΡΤΗ 16:00-18:00
Το ιατρείο αγκώνα και άκρας χειρός ασχολείται με παθήσεις και τραυματισμούς του αγκώνα και του χεριού και αφορά τη συντηρητική και τη χειρουργική αντιμετώπιση τους.
Παθήσεις του χεριού
Οι παθήσεις που αφορούν το χέρι μπορεί να οφείλονται στην καθημερινή χρήση ή σε επαγγελματική καταπόνηση, σε ογκίδια και νεοπλασίες ή ακόμα και σε συγγενείς ανατομικές ανωμαλίες και παραμορφώσεις από τη γέννηση. Ενδεικτικά στο ιατρείο άκρας χείρας αντιμετωπίζονται παθήσεις όπως:
Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα που παρουσιάζεται με αιμωδίες και πόνο σε μερικά από τα δάκτυλα του χεριού και οφείλεται στην πίεση του μέσου νεύρου στην περιοχή του καρπού. Τα συμπτώματα εμφανίζονται αρχικά μόνο το βράδυ και σταδιακά σε όλη τη διάρκεια της ημέρας και συνήθως με την πάροδο του χρόνου επιδεινώνονται. Η συντηρητική θεραπεία συνήθως δεν έχει αποτέλεσμα και απαιτείται η χειρουργική διάνοιξη του καρπιαίου σωλήνα.
Εκτινασσόμενος δάκτυλος (trigger finger) και εκτινασσόμενος αντίχειρας (trigger thump) που αφορά την αδυναμία έκτασης ενός δακτύλου ή του αντίχειρα από τη θέση κάμψης και έχει διάφορα στάδια. Αρχικά παρουσιάζεται με έντονο πόνο στην περιοχή της παλάμης και εκτίναξη του δακτύλου κάποιες φορές ενώ σταδιακά μπορεί να επιδεινωθεί και να καταλήξει σε πλήρη αδυναμία έκτασης του δακτύλου (απαιτείται βοήθεια από το άλλο χέρι). Εφαρμόζονται συντηρητικές θεραπείες με τοπικές εγχύσεις και επί εμμονής των συμπτωμάτων και χειρουργική διατομή του ελύτρου του τένοντα.
Τενοντίτιδες και τενοντοελυτρίτιδες. Από τον καρπό και το χέρι διέρχονται ένας μεγάλος αριθμός τενόντων και η φλεγμονή αυτών των τενόντων είναι αρκετά συχνή. Συνήθως η συντηρητική θεραπεία με ακινητοποίηση, αντιφλεγμονώδη και παυσίπονα φάρμακα, αποδίδει. Σε ειδικές περιπτώσεις όπως η τενοντίτιδα De Quervain μπορεί να συνυπάρχουν και ανατομικοί λόγοι με αποτέλεσμα συχνές υποτροπές και είναι απαραίτητη η χειρουργική θεραπεία.
Νόσος Dupuytren, που παρουσιάζεται συνήθως με σύγκαμψη του παράμεσου και του μικρού δακτύλου στην παλάμη, με αδυναμία του ασθενούς να τα φέρει σε θέση έκτασης. Προκαλείται από τη ρίκνωση της παλαμιαίας απονεύρωσης. Σε προχωρημένο στάδιο ο ασθενής αδυνατεί να χρησιμοποιήσει φυσιολογικά το χέρι του και η νόσος αντιμετωπίζεται χειρουργικά.
Αρθρίτιδα βάσης αντίχειρα. Πρόκειται για μία συχνή αρθρίτιδα που αφορά την πρώτη μετακαρπιοφαλαγγική άρθρωση. Στα αρχικά στάδια εφαρμόζονται συντηρητικές θεραπείες με ακινητοποίηση του αντίχειρα και χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων ή ενδαρθρικές εγχύσεις, ενώ σε προχωρημένα στάδια της νόσου απαιτείται χειρουργική επέμβαση.
Αρθρίτιδα στο χέρι. Εάν το χέρι υποστεί πολύ έντονη επαγγελματική καταπόνηση ή τραυματισμούς και κατάγματα, μπορεί να εμφανίσει αρθρίτιδα σε κάποιες από τις αρθρώσεις ανάμεσα στις φάλαγγες των δακτύλων ή ανάμεσα στα οστά του καρπού ή τέλος στην πηχεοκαρπική άρθρωση. Ανάλογα με τη βαρύτητα της νόσου εφαρμόζονται συντηρητικές θεραπείες με ακινητοποίηση, φάρμακα και εγχύσεις ή χειρουργικές επεμβάσεις σε περίπτωση βαριάς αρθρίτιδας.
Όγκοι στην περιοχή του χεριού με συχνότερο το γάγγλιο. Το γάγγλιο είναι καλοήθης όγκος, ουσιαστικά ένας πολυκυστικός σχηματισμός που πληρούται από ένα υγρό σαν gel και συνήθως εξορμάται από κάποια άρθρωση ή από ένα τενόντιο έλυτρο. Συνήθως τα γάγγλια δημιουργούν μόνο αισθητικό πρόβλημα ενώ σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσουν συμπτώματα που οφείλονται στην πίεση παρακείμενων ιστών. Εφαρμόζονται συντηρητικές θεραπείες με παρακέντηση και αναρρόφηση του γαγγλίου που μπορεί να συνοδεύονται από την έγχυση κορτιζόνης. Οι συντηρητικές θεραπείες έχουν μεγάλο ποσοστό υποτροπής και εφόσον το γάγγλιο δημιουργεί αισθητικά προβλήματα στον ασθενή ή συμπτώματα από την πίεση παρακείμενων ιστών, πρέπει να αφαιρείται χειρουργικά.
Παθήσεις του αγκώνα
Οι παθήσεις που αφορούν τον αγκώνα οφείλονται κατά κύριο λόγω σε επαγγελματική ή σε αθλητική καταπόνηση, ενώ σχετικά συχνή είναι η αρθρίτιδα του αγκώνα συνέπεια συνήθως παλαιότερων τραυματισμών. Ενδεικτικά στο ιατρείο αγκώνα αντιμετωπίζονται παθήσεις όπως:
Έξω επικονδυλίτιδα ή αγκώνας του τενίστα (tennis elbow) που παρουσιάζεται με πόνο στην έξω πλευρά του αγκώνα και μειωμένη δύναμη σύλληψης του χεριού. Η θεραπεία είναι κατά κανόνα συντηρητική και περιλαμβάνει παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη φάρμακα, νάρθηκες και σε περίπτωση εμμονής των συμπτωμάτων τοπικές εγχύσεις.
Έσω επικονδυλίτιδα ή αγκώνας του παίκτη γκολφ (golfers elbow) που παρουσιάζεται με πόνο στην έσω πλευρά του αγκώνα. Η θεραπεία είναι κατά κανόνα συντηρητική με παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
Ωλένιος νευρίτιδα που αρχικά παρουσιάζεται με αιμωδίες και πόνο στο μικρό δάκτυλο και τον παράμεσο. Σε περίπτωση χρόνιας πίεσης του ωλένιου νεύρου μπορεί να εμφανιστεί απώλεια της αίσθησης στα παραπάνω δάκτυλα και μείωση της μυϊκής ισχύος του χεριού. Συνήθως οφείλεται στην πίεση του ωλένιου νεύρου στον αγκώνα (cubital tunnel syndrome). Αρχικά εφαρμόζεται συντηρητική θεραπεία με αντιφλεγμονώδη φάρμακα και νάρθηκες νυκτός. Εάν η συντηρητική θεραπεία αποτύχει απαιτείται η χειρουργική απελευθέρωση του ωλένιου νεύρου στην περιοχή που πιέζεται.
Τραυματισμοί του χεριού
Το χέρι μπορεί να υποστεί κατάγματα, θλαστικά τραύματα αλλά και πιο σύνθετους τραυματισμούς από πτώσεις, τροχαία και εργατικά ατυχήματα. Μεγάλο μέρος από τους τραυματισμούς και τα κατάγματα μπορεί να αντιμετωπιστεί συντηρητικά με γύψο. Παρόλα αυτά η μεγάλη σημασία που έχει το χέρι για την φυσιολογική επαγγελματική και κοινωνική δραστηριότητα του ατόμου πολλές φορές επιβάλει την χειρουργική αντιμετώπιση αυτών των τραυματισμών. Όταν συνυπάρχουν κακώσεις ή διατομές νεύρων και τενόντων, η χειρουργική θεραπεία είναι επιβεβλημένη με βασικό στόχο την αποκατάσταση αυτών των κακώσεων. Η πλήρης αποκατάσταση από αυτούς τους τραυματισμούς είναι μακροχρόνια συνήθως διαδικασία και απαιτεί λεπτομερή αρχική θεραπευτική προσέγγιση και εξειδικευμένη αποκατάσταση μετά την αρχική θεραπεία.
Κατάγματα κάτω πέρατος κερκίδας όπως το κάταγμα Colles και το κάταγμα Smith. Τα κατάγματα αυτά είναι πολύ συχνά και συνήθως αντιμετωπίζονται συντηρητικά με ανάταξη και τοποθέτηση γύψου. Σε ειδικές περιπτώσεις και σε ιδιαίτερα παρεκτοπισμένα κατάγματα ή ενδαρθρικά κατάγματα μπορεί να απαιτηθεί χειρουργική θεραπεία με εξωτερική ή εσωτερική οστεοσύνθεση.
Κατάγματα στην περιοχή του καρπού με συχνότερο το κάταγμα του σκαφοειδούς. Πρόκειται για κατάγματα που μερικές φορές είναι δύσκολο να διαγνωστούν με την απλή ακτινογραφία και μπορεί να χρειαστεί περαιτέρω απεικονιστικός έλεγχος. Συχνά διαφεύγουν της διάγνωσης και μπορεί να οδηγήσουν σε σημαντικές επιπλοκές.
Συνήθως η αντιμετώπισή τους είναι συντηρητική.
Κατάγματα μετακαρπίων και φαλάγγων. Και τα κατάγματα αυτά στην πλειονότητα τους αντιμετωπίζονται συντηρητικά, εκτός αν υπάρχει μεγάλη παρεκτόπιση ή στροφική παραμόρφωση οπότε πρέπει να αντιμετωπιστούν χειρουργικά.
Εξαρθρήματα στην περιοχή του καρπού και συνδεσμικές βλάβες όπως η σκαφομηνοειδής διάσταση και το εξάρθρημα του μηνοειδούς. Βαριές κακώσεις μετά από σημαντική βία. Εφόσον διαγνωστούν εγκαίρως, η αντιμετώπιση τους είναι συνήθως συντηρητική.
Σε αντίθετη περίπτωση απαιτούνται σύνθετες χειρουργικές επεμβάσεις για την αποκατάσταση της λειτουργικότητας του χεριού.
Διατομές τενόντων. Οι τένοντες στην περιοχή του χεριού και ιδιαίτερα στα δάκτυλα, βρίσκονται αμέσως κάτω από το δέρμα και μερικές φορές στα θλαστικά τραύματα στην περιοχή του χεριού συνυπάρχουν και διατομές τενόντων, καμπτηρών ή εκτεινόντων.
Οι τένοντες είναι απαραίτητοι για την φυσιολογική κίνηση και λειτουργία του χεριού και πρέπει πάντα να συρράπτονται. Ειδική περίπτωση διατομή τένοντα στα δάκτυλα είναι η σφυροδακτυλία ή mallet finger, δηλαδή η διατομή του εκτατικού μηχανισμού του δακτύλου στην περιοχή της ονυχοφόρου φάλαγγας η οποία μπορεί να συνοδεύεται και από αποσπαστικό κάταγμα. Η αντιμετώπιση μπορεί κατά περίσταση να είναι συντηρητική με ειδικούς νάρθηκες ή χειρουργική με την καθήλωση του τένοντα ή την οστεοσύνθεση του κατάγματος.
Τραυματισμοί του αγκώνα
Ο αγκώνας είναι μία από τις μεγαλύτερες αρθρώσεις του σώματος και είναι συχνά θέση τραυματισμών.
Κατάγματα αγκώνα. Κάποια κατάγματα στην περιοχή του αγκώνα όπως το κάταγμα της κεφαλής της κερκίδας και το κάταγμα του ωλεκράνου είναι αρκετά συχνά και μπορούν να προκληθούν ακόμα και από απλές πτώσεις. Άλλα κατάγματα όπως τα υπερκονδύλια κατάγματα του βραχιονίου και τα κατάγματα εξαρθρήματα του αγκώνα είναι βαριές κακώσεις και αποτέλεσμα συνήθως τροχαίων ατυχημάτων. Κατάγματα δίχως ιδιαίτερη παρεκτόπιση αντιμετωπίζονται συντηρητικά με τοποθέτηση γύψου ενώ βαρύτερες κακώσεις χειρουργικά με εσωτερική οστεοσύνθεση.
Ρήξη του τένοντα του δικεφάλου βραχιονίου. Η θεραπεία για την αποκατάσταση της ρήξης είναι κατά βάση χειρουργική. Σε ελάχιστες περιπτώσεις ασθενών μεγάλης ηλικίας και πολύ περιορισμένων απαιτήσεων μπορεί να εφαρμοστεί συντηρητική θεραπεία.